Άρθρο - Παρέμβαση του Δρ. Ξενοφώντα Βεργίνη Ο λαϊκισμός και η επιπολαιότητα κοστίζουν ακριβά 27/5/16

Τα Νέα της Λευκάδας 

27/5/16

Ο λαϊκισμός και η επιπολαιότητα κοστίζουν ακριβά 

 

Η κυβέρνηση, θυμίζω, ότι είχε υποσχεθεί στο εκλογικό σώμα πως θα «σκίσει» τα μνημόνια (πρώτο και δεύτερο) όταν θα ερχόταν στην εξουσία! Οι πολίτες-ψηφοφόροι το πίστεψαν, με βάση αυτά που ζούσαν και με το υπάρχον εκλογικό σύστημα, οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην εξουσία και τον κο Τσίπρα στην Πρωθυπουργία.

Σήμερα, όλοι μας γνωρίζουμε, ότι η κυβέρνηση δεν «έσκισε» τα μνημόνια, όπως είχε υποσχεθεί με νόμο που θα είχε μόνο ένα άρθρο! Αντίθετα, με αρκετούς νόμους και με πολλά άρθρα η κυβέρνηση έφερε στον ελληνικό λαό το Τρίτο Μνημόνιο και αυτό λόγω καθυστερήσεων στη λήψη μέτρων και ανικανότητας διαπραγμάτευσης, λόγω περίεργων αριστερών ιδεοληψιών.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση με τη δημιουργική ασάφεια του κου Βαρουφάκη και την έγκριση του κου Τσίπρα συνέχισε το καταστρεπτικό της έργο φέρνοντας μετά το τρίτο μνημόνιοκαι το τέταρτο με την ψήφιση πολυνομοσχεδίων και αμέτρητων άρθρων! Έτσι, χρειάστηκε σκληρή δουλειά από πλευράς της κυβέρνησης πάντα, για να φτάσει η χώρα σε ένα διαρκές μνημόνιο. Αυτό επιβεβαίωσε με τις αποφάσεις του το Eurogroup, δηλαδή το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών των χωρών της Ευρωζώνης της Ε.Ε

Το Εurogroup, περιμένοντας τη ψήφιση των δύο «πολυνομοσχεδίων», με τα οποία η κυβέρνηση φόρτωσε στις πλάτες των νοικοκυριών πάνω από 9 δις ευρώ, αποφάσισε τα ξημερώματα της Τετάρτης (25/5) να βάλει τη χώρα σε νέα περίοδο «προστασίας» και αυτή τη φορά διαρκείας 99 χρόνων!

Πράγματι, το Eurogroup αφού «καλωσόρισε» τα νέα μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση με το ασφαλιστικό και το πολυνομοσχέδιο (έμμεσοι φόροι, αποκρατικοποιήσεις, κόκκινα δάνεια και λοιπά) που αντιστοιχούν στο 3% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος (ΑΕΠ) και αφού ζητάει ως προαπαιτούμενα μερικές «διορθώσεις» στις εξαγγελίες της κυβέρνησης και στα λεχθέντα από τον Πρωθυπουργό (που αφορούν ΕΚΑΣ και λοιπά),έδωσε το πράσινο φως να εκταμιευτούν και να δοθούν στην Ελλάδα 10,3 δις ευρώ σε δύο φάσεις(δόσεις).

Συγκεκριμένα:

Α) Να καταβληθούν 7,5 δις ευρώ τον Ιούνιο, ώστε η Ελλάδα να πληρώσει ένα μέρος του χρέους της προς τους δανειστές και παράλληλα η κυβέρνηση να πληρώσει επίσης, ένα μέρος των χρημάτων που χρωστάει προς τους ιδιώτες.

Β)Τα υπόλοιπα 2,8 δις ευρώ να καταβληθούν σε δόσεις μετά το καλοκαίρι και βασικά μετά τον Οκτώβριο, αφού θα έχουν ληφθεί πρόσθετα προαπαιτούμενα μέτρα και αφού φανούν τα αποτελέσματα από την πορεία: των ιδιωτικοποιήσεων. (αποκρατικοποιήσεων), της εταιρικής διακυβέρνησης στις τράπεζες, των εισπράξεων από τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων (ΓΓΔΕ), τον ενεργειακό κλάδο κτλ.

H αξιολόγηση της «πορείας» θα γίνεται από τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς. Αυτά ήταν ίσως και τα μόνα «ευχάριστα» από πλευράς αποφάσεων του Eurogroup.

Από το άλλο μέρος, όσον αφορά το «χρέος», το Eurogroup επιφυλάχτηκε να απαντήσει με συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις. Η απάντηση θα έρθει μετά το τέλος του 2018, αφού θα έχουν αξιολογηθεί  τα αποτελέσματα των βραχυπρόθεσμων μέτρων (αύξηση φόρων, μείωση δαπανών, μείωση συντάξεων και μισθών, διατήρηση χαμηλών επιτοκίων για το χρέος κτλ.) και αφού προσδιοριστούν τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα που θα έχουν σχέση με τη βιωσιμότητα του χρέους. Δηλαδή, έδωσαν και πάλι γενικές υποσχέσεις.

Επομένως, η συζήτηση για την πιθανή ελάφρυνση του χρέους, μετατίθεται για μετά το 2018, αφού αναλυθούν και πάλι τα νέα στοιχεία που θα προκύψουν, ως προς τη βιωσιμότητα του χρέους, με την ολοκλήρωση πλήρους εφαρμογής του Προγράμματος 2006-2018 . Το Eurogroup τόνισε με έμφαση ότι η εφαρμογή του προγράμματος αυτού, καθώς και η επιτυχία των στόχων, θα εξετάζονται σε σταθερά χρονικά διαστήματα με βάση τα στοιχεία που θα παρέχουν οι Θεσμοί!

Δυστυχώς, για μία φορά ακόμη, η κυβέρνηση με την καθυστέρηση των επτά μηνών

και την ένδειξη διαπραγματευτικής ανικανότητας, υποχρεώθηκε να δεχτεί επώδυνες αλλά και ταπεινωτικές για τη χώρα και αβάσταχτες για τους πολίτες υποχρεώσεις με την επιβολή μόνιμων μηχανισμών ελέγχου (βλ. μνημόνια-κόφτες κτλ.), που οδηγούν τα νοικοκυριά σε ασφυξία και τη χώρα σε περιπέτειες. Κι όμως, μερικά από αυτά ή πολλά από αυτά, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η κυβέρνηση με σοβαρότητα και επαρκή προετοιμασία αντιμετώπιζε τα θέματα.

Και αναρωτιέται κανείς γιατί ο πολίτης-ψηφοφόρος αναζήτησε σε μία «αριστερή» κυβέρνηση όχι μόνο ανακούφιση στα τρέχοντα αδιέξοδα, αλλά και κάποια σοβαρή λύση στα μόνιμα προβλήματά του; Την αναζήτηση αυτή δημιούργησαν πολλές υποσχέσεις και τα μεγαλειώδη ψέματα ενός «λαϊκιστή» αρχηγού με ομολογημένες «αυταπάτες»  αλλά και μίας ανίκανης κυβέρνησης να διαχειριστεί έστω τα απλά και τα καθημερινά.

Και εγώ αναλογίζομαι, τι μπορεί να περιμένει κανείς από μία κυβέρνηση για την οποία η εξουσία γίνεται αυτοσκοπός και η εθνική αξιοπρέπεια ταυτίζεται με κομματικά και «μεταλλαγμένα αριστερόστροφα ιδεολογήματα»